تصميم گيري درباره اين كه كجا بايد اطلاعات جديد و قديمي را در يك پاراگراف قرار دهيد
مقالاتي كه براي ويرايش مقاله يا ترجمه مقاله فرستاده مي شوند بعضا از نظر روند بيان اطلاعات ضعيف هستند.
اطلاعات آشنا معمولا در آغاز يك جمله يا پاراگراف بيان مي شوند. در قسمت زير، سه جمله اول abstract يك مقاله فرضي را تحت عنوان “Readability and Non-Native English Speakers” مي بينيم كه مثلا براي ژورنال ارتباطات در جهان تجارت ارسال شده است.
version 1 Readability formulas calculate how readable a text is by determining the level of difficulty of each individual word and the length of sentences. All types of writers can use these formulas in order to understand how difficult or readable their texts would be for the average reader. However, readability formulas are based purely on what is considered difficult for a native English speaker, and do not take into account problems that may be encountered by non-natives. In this paper …
اولين كلمه، readability، يكي از كلمات كليدي نويسنده است كه فورا خواننده را نسبت به موضوع جمله و چكيده مقاله به صورت كلي آگاه مي سازد. با اين حال، اطلاعات آن جديد نيست – فرمول هاي readability و شاخص هاي آن در ادبيات ارتباطات تجاري كاملا مشخص و جا افتاده است.
پس نقش دو جمله اول چيدن بستر و آرام هدايت كردن خواننده به درون پاراگراف است. جمله سوم حالا المان جديد يعني اين موضوع كه شاخص هاي readability صحبت كنندگان غيربومي را در نظر نمي گيرد، را معرفي مي كند. پس جمله سوم مشكلي را مشخص مي كند كه مقاله قصد حل آن را دارد.
با اين وجود، چكيده مي توانست به شكل زير هم آغاز شود:
version 2 Current readability formulas are based purely on what is considered difficult for a native English speaker.They fail take into account problems that may be encountered by non-natives. One thousand five hundred PhD students from 10 countries were asked to evaluate the difficulty of five technical texts from their business discipline written by native English speakers. Three key difficulties were found: unfamiliar vocabulary (typically Anglo-Saxon words), unfamiliar cultural references, and the use of humor. The paper also proposes a new approach to assessing the level of readability of texts to account for such difficulties.
در نسخه دوم، نويسنده هم چنان با كلمه كليدي خود يعني readability آغاز مي كند. اما قبل از آن كلمه current را مي آورد كه به خواننده اين سيگنال را مي دهد كه احتمالا مي خواهد جايگزيني ارائه دهد. نويسنده هم چنين فرض مي كند كه خوانندگان از پيش readability formula را مي دانند پس حس مي كند كه نيازي به بيان آن وجود ندارد. پس در جمله دوم مستقيما مشكل اصلي فرمول هاي فعلي را مود تاكيد قرار مي دهد. سپس در جمله سوم به خوانندگان مي گويد كه پژوهشش درباره چيست و چه يافته هايي به دست آورده است.
نسخه سوم، فقط اطلاعات جديد را در خود دارد:
version 3 Unfamiliar vocabulary (typically Anglo-Saxon words), unfamiliar cultural references, and the use of humor: these, according to our survey of 1500 PhD students, are the main difficulties non-native speakers have when reading a business text in English. Our results highlight the need to adjust current readability formulas in order to take non-native speakers into account. The paper also proposes a new approach to assessing the level of readability of texts to account for such difficulties
اين نسخه طوري طراحي شده كه فورا نظر خواننده را جلب كند. در مقابل، 50 كلمه اول نسخه 1 هيچ اطلاعات جديدي ندارد. نسخه دوم حدود 40 الي 50 درصد اطلاعات جديد داشته بسته به اين كه خوانندگان آيا با محدوديت هاي فرمول هاي readability مربوط به غيربومي ها آشنا هستند يا خير.
حال، كدام را بايد استفاده كنيم:
بهترين نسخه براي استفاده بستگي به دو فاكتور دارد:
- بخش مقاله
- به چه چيزي مي خواهيد دست پيدا كنيد؟
نسخه 1 تنها در حالتي در چكيده مناسب خواهد بود كه ژورنال مقصد اصولا خيلي به ارتباطات و يا شاخص هاي readability نمي پردازد. در اين حالت، خوانندگان نياز دارند تا با بستر موضوع آشنا بشوند. اين حالت اصولا در مقدمه مقاله در ژورنال هاي تخصصي تر بيشتر قابل قبول خواهد بود. يعني در مقدمه هدف اساسا جلب توجه نيست، اگر خوانندگان بخش مقدمه شما را مي خوانند، پس به احتمال زياد توجه آن ها را از پيش جلب كرده ايد.
پس اطلاعات درون نسخه 1 در Introduction صرفا براي دوباره يادآوري كردن بستر موضوع استفاده مي شود. در واقع، روش عرف شروع مقدمه اين كار مي باشد: اين همان چيزي است كه خوانندگان انتظارش را دارند و پس روش خوبي است.
نسخه 2 در چكيده يا مقدمه يك ژورنال تخصصي ارتباطات تجاري مناسب است.
نسخه 3 تنها در چكيده و در ژورنالي كاملا تخصصي مناسب است. در واقع تنها زماني قابل استفاده است كه شما يافته هاي مشخصي داريد يا حداقل متودولوژي شفاف جديدي براي ارائه داريد. اين نسخه خوب جواب مي دهد زيرا خواننده را مجبور نمي كند تا پيشينه اي را بخواند كه احتمالا از قبل با آن آشناست.
البته مي توانيد از نسخه 3 براي چكيده در كنفرانس نيز استفاده كنيد. در چنين مواردي، شما براي جلب توجه داوراني كه از چكيده شما براي سنجش ميزان contribution در كنفرانس استفاده مي كنند، رقابت مي كنيد. اگر چكيده شما پذيرفته شد، سپس مي توانيد ساير حضار را نيز به مقاله خود جذب كنيد.
در بسياري از زبان ها، نسخه هاي 2 و 3 غيرقابل پذيرش هستند. چرا كه در اكثر زبان ها مطلب اصلي در انتهاي جمله و بعضا انتهاي پاراگراف مي آيند. در حالي كه در انگليسي مهم ترين مطالب را در آغاز مي بينيم.
ويرايش مقاله انگليسي
برچسب:
ويرايش مقاله انگليسي،
ادامه مطلب
بازدید: